|
«Yunus» 1 Yunusning Pərwərdigarning ⱨuzuridin ⱪeqixi
1 Bir küni Amittayning oƣli Yunusⱪa Pərwərdigardin wəⱨiy kəldi. 2 Pərwərdigar mundaⱪ dedi:
– Sən Ninəwi degən büyük xəⱨərgə dərⱨal berip, u xəⱨərdikilərgə ularning üstidin qiⱪarƣan ⱨɵkümümni jakarla, qünki ularning ⱪilƣan rəzillikliri manga yetip kəldi!
3 Lekin Yunus ɵzini Pərwərdigarning ⱨuzuridin ⱪaqurux üqün xu’an ⱪarxi yɵnilixkə mangdi. U Jaffa xəⱨirigə berip, Ispaniyəgə baridiƣan bir kemini tapti wə kemining yol ⱨəⱪⱪini tɵləp, kemigə qiⱪip, kemiqilər bilən billə Ispaniyəgə barmaⱪqi boldi. U: “U yərgə ⱪeqip barsam, Pərwərdigarning ⱨuzuridin yiraⱪ bolimən” dəp oylidi.
4 Biraⱪ Pərwərdigar dengizƣa küqlük boran əwətkənidi, dengizda dəⱨxətlik boran-qapⱪun qiⱪip, kemini parqiliwətkili tas ⱪaldi. 5 Xuning bilən kemiqilər ⱪattiⱪ wəⱨimigə qüxüp, ⱨərⱪaysi ɵz ilaⱨliriƣa yalwurdi. Kemə yeniklisun dəp, ular kemidiki mallarni dengizƣa taxlaxti. Yunus u waⱪitta kemining astinⱪi bɵlümidə yetip, ⱪattiⱪ uyⱪuƣa kətkənidi. 6 Kemə baxliⱪi Yunusning yeniƣa kelip, uningƣa:
– Sən nemixⱪa uhlap yatisən? Tur, ilaⱨingƣa yalwur! Bəlkim uning bizgə nəziri qüxər, xundaⱪ bolsa ⱨalak bolmaymiz, – dedi.
7 Kemiqilər:
– Bizning muxu balayi’apətkə duqar boluximizƣa kim səwəblik ikənlikini kɵrüp baⱪayli, – deyixip qək tartixⱪanidi, qək Yunusⱪa qiⱪti. 8 Ular uningdin:
– Eytⱪina, bu balayi’apətni kim kəltürüp qiⱪardi? Sən nemə ⱪilidiƣan adəmsən, ⱪəyərdin kəlding, ⱪaysi əl-milləttinsən? – dəp soraxti. 9 Yunus ularƣa:
– Mən Ibraniymən, dengiz wə ⱪuruⱪ tupraⱪlarni yaratⱪan ərxtiki Pərwərdigarƣa etiⱪad ⱪilimən, – dəp jawab bərdi
10 Yunus yənə ularƣa ɵzining Pərwərdigarning ⱨuzuridin ⱪeqip yürgənlikini eytip bərgənidi, kemiqilər uni anglap intayin ⱪorⱪuxup kətti wə:
– Bundaⱪ ⱪeqip yürgining nemisi! – dedi. 11 Boran-qapⱪunlar əwjigə qiⱪⱪanliⱪtin, ular uningdin:
– Biz sanga nemə ⱪilsaⱪ dengiz dolⱪuni biz üqün pəsiyidu? – dəp soraxti. 12 Yunus ularƣa:
– Mən xuni bilimənki, mening səwəbimdin silər muxu dəⱨxətlik boran-qapⱪunƣa uqridinglar. Meni kɵtürüp dengizƣa taxlanglar, dengiz dolⱪuni silər üqün pəsiyidu, – dəp jawab bərdi.
13 Kemiqilər əksiqə palaⱪni jenining bariqə urup, kemini ⱪirƣaⱪⱪa elip barmaⱪqi boldi-yu, alƣa ilgiriliyəlmidi, qünki boran-qapⱪunlar barƣanseri əwjigə qiⱪⱪanidi. 14 Xuning bilən ular Pərwərdigarƣa:
– I Pərwərdigar, səndin ɵtünimizki, bu adəmning jeniƣa zamin bolƣanliⱪimizdin bizni ⱨalak ⱪilmiƣaysən. Bigunaⱨ adəmning ⱪenini tɵküx gunaⱨini bizning üstimizgə yüklimigəysən. I Pərwərdigar, bularning ⱨəmmisini ɵz iradəng boyiqə ⱪilƣansən, – dəp yalwurdi.
15 Andin keyin ular Yunusni kɵtürüp dolⱪunlap turƣan dengizƣa taxliƣanidi, boran xu’an besildi. 16 Kemiqilər bu wəⱪəni kɵrgəqkə Pərwərdigardin ⱪattiⱪ ⱪorⱪuxup, uningƣa ⱪurbanliⱪ ⱪilixti wə ⱪəsəmlər berixti.
17 Pərwərdigar yoƣan bir beliⱪni Yunusni yutuwelixⱪa əwətkənidi. Yunus beliⱪning ⱪorsiⱪida üq keqə-kündüz ⱪaldi.
2 Yunusning du’asi
1 Yunus beliⱪning ⱪorsiⱪida ɵz Hudasi bolƣan Pərwərdigarƣa mundaⱪ du’a ⱪildi:
2 Nalə ⱪildim Pərwərdigarƣa külpəttə ⱪalƣinimda,
ⱪulaⱪ saldi u manga.
Pəryad qəktim qongⱪur yeridin ɵlüklər diyarining,
ⱪulaⱪ salding naləmgə sən mening.
3 Sən taxliding meni tegigə qongⱪur dengizning,
ⱪorxiwaldi meni küqlük sular,
besip ɵtti üstümdin dolⱪunliring, ɵrkəxliring.
4 Mundaⱪ dedim xu pəyttə:
Taxlinip kəttim mən sening nəziringdin,
kɵrimən yənə muⱪəddəs ibadəthanangni lekin.
5 Jenimni alƣudək ⱪorxiwaldi meni sular,
oriwaldi ɵrkəxlər,
qirmiwaldi beximni dengizdiki ot-qɵplər.
6 Qɵküp kəttim dengizdiki taƣlarning ulliriƣa,
qiⱪix yolliri mənggügə etilgən jayƣa.
Lekin i Pərwərdigar, Hudayim,
ⱪutⱪuzuwalding jenimni ɵlüklər diyaridin ɵzüng.
7 Qiⱪip ketəy degəndə jenim,
i Pərwərdigar, seni yad əttim.
Yətti du’ayim sanga,
sening muⱪəddəs ibadəthanangƣa.
8 Ərziməs butlarƣa qoⱪunidiƣanlar
Pərwərdigarning meⱨir-muⱨəbbitini tərk etər.
9 Lekin mən bolsam sunarmən sanga,
xükürlər bilən ⱪurbanliⱪlar.
Wapa ⱪilarmən ⱪilƣan ⱪəsəmlirimgə,
qünki nijatliⱪ kelər Pərwərdigardinla.
10 Xuning bilən Pərwərdigar ⱨeliⱪi beliⱪⱪa buyruⱪ ⱪilƣanidi. Beliⱪ Yunusni ⱪuruⱪluⱪⱪa ⱪusup qiⱪardi.
3 Yunusning Hudaƣa boysunuxi
1 Pərwərdigardin Yunusⱪa ikkinqi ⱪetim wəⱨiy kəldi. 2 Pərwərdigar uningƣa:
– Sən Ninəwi degən büyük xəⱨərgə dərⱨal berip, u xəⱨərdikilərgə mən sanga tapxuridiƣan sɵzlərni jakarla, – dedi.
3 Yunus xu’an Pərwərdigarning sɵzigə bina’ən, Ninəwigə bardi. Ninəwi alaⱨidə qong bir xəⱨər bolup, uni arilap qiⱪixⱪa üq kün ketətti. 4 Yunus xəⱨərgə kirip, bir künlük yolni mangƣandin keyin:
– Ⱪiriⱪ kündin keyin Ninəwi xəⱨiri harab ⱪilinidu! – dəp jakarlidi.
5 Buning bilən Ninəwiliklər Hudaƣa ixinip, roza tutuxni ⱪarar ⱪildi. Pütün xəⱨər həlⱪi mərtiwisi yuⱪiri-tɵwən bolsun, ⱨəmmisi qigə rəhtkə yɵginip, towa ⱪilƣanliⱪini bildürüxti. 6 Bu həwər Ninəwi padixaⱨiƣa yətkəndə, u təhtidin qüxüp, tonini seliwetip, qigə rəhtkə yɵginip, küldə milinip olturdi.
7 Padixaⱨ ɵzi wə əməldarlirining namida Ninəwiliklərgə mundaⱪ əmr qüxürdi: “Məyli adəm məyli ⱨaywan, məyli kala məyli ⱪoy bolsun, ⱨəmmisi ⱨeqnemə tetimisun, ular ⱨeqnemə yemisun, sumu iqmisun. 8 Pütkül adəm wə ⱨaywanlar qigə rəhtkə yɵgənsun. Ⱨərbir adəm Hudaƣa ⱪattiⱪ yalwursun ⱨəmdə yaman yolidin yansun, zorawanliⱪtin ⱪol üzsun. 9 Kim bilidu, Huda xuning bilən niyitidin, ⱪəⱨr-ƣəzipidin yenip, bizni ⱨalak ⱪilmay ⱪoyamdu tehi!”
10 Huda ularning əməllirini yəni yaman yolliridin yanƣanliⱪini kɵrgəndə, ilgiri ɵzi jakarliƣan, ularning üstigə qüxürməkqi bolƣan balayi’apətlərni ularƣa qüxürmidi.
4 Yunusning Hudaning kɵrsətkən meⱨir-xəpⱪitigə aqqiⱪlinixi
1 Yunus bu ixtin tolimu narazi bolup, naⱨayiti aqqiⱪlandi. 2 Xunga u Pərwərdigarƣa mundaⱪ dedi:
– I Pərwərdigar, ɵz yurtumda turƣinimda sening xundaⱪ ⱪilidiƣanliⱪingni ɵz-ɵzümgə eytmiƣanmidim?! Mən sening intayin meⱨriban wə rəⱨimdil Huda ikənlikingni biləttim. Sən asanliⱪqə ƣəzəplənməysən, meⱨir-muⱨəbbətkə tolƣansən. Balayi’apət kəltürüxtin yeniwalidiƣanliⱪingni biləttim. Xunga Ispaniyəgə ⱪaqmiƣanmidim?! 3 Əmdi, i Pərwərdigar, jenimni alƣin! Tirik yaxiƣinimdin ɵlginim yahxi!
4 Pərwərdigar uningƣa jawabən:
– Aqqiⱪlinixing toƣrimu? – dedi.
5 Xuning bilən Yunus xəⱨərning sirtiƣa qiⱪip, xəⱨərning xərⱪ təripidə olturdi. U bir qəllə tikip, uning sayisida olturup, Ninəwi xəⱨiridə nemə wəⱪə yüz beridiƣanliⱪiƣa nəzər saldi. 6 Pərwərdigar Huda Yunusni kɵngül ƣəxlikidin ⱪutuldurux üqün, bir ⱪapaⱪ pəlikini ündürüp, Yunusning bexiƣa sayə bolsun dəp, uning üsti təripigə yeyildurdi. Yunus bolsa ⱪapaⱪ pəliki üqün intayin hux boldi. 7 Lekin ətisi ətigəndə Huda ɵzi bir ⱪurtni əwətti. Bu ⱪurt kelip, ⱪapaⱪ pəlikini yəp, uni kesip ⱪurutuwətti. 8 Kün qiⱪⱪanda, Huda kün qiⱪix tərəptin issiⱪ xamal qiⱪarƣanidi, ⱪiziⱪ aptap Yunusning bexiƣa qüxüp, uni ⱨalidin kətküzdi. Xunga u ɵlümni tiləp: “Tirik yaxiƣinimdin ɵlginim yahxi!” dedi.
9 Lekin Huda uningdin:
– Sening bu ⱪapaⱪ pəliki üqün aqqiⱪlinixing toƣrimu? – dəp soridi.
– Ⱨə’ə, aqqiⱪimda ɵlgüdək bolup ⱪaldim! – dəp jawab bərdi Yunus.
10 Pərwərdigar uningƣa:
– Sən ɵzüng ya ɵstürməy, ya uningƣa əmgək singdürməy, bir keqidə ɵsüp, ikkinqi keqisi yoⱪ bolup kətkən bir tüp ⱪapaⱪ pəlikigə xunqə iqing aƣriƣan yərdə, 11 mən aⱪ-ⱪarini pərⱪləndürəlməydiƣan bir yüz yigirmə ming adimi wə nurƣun ⱨaywanliri bar Ninəwidək qong xəⱨərgə iq aƣritmay turalamdim?! – dedi.
|
||
